In november 1965 werd ik lid van het Emmeloords Christelijk Mannenkoor .

Na een kleine zangtest zei de heer Bode dat mijn stem heel geschikt was om als 1e tenor bij het koor te komen zingen. Ik was toen 21 jaar en was zeer  benieuwd  hoe het zou gaan. Al vrij gauw voelde ik mij in het koor thuis en helemaal bij de 1e tenoren. De repetities waren elke dinsdagavond voor mij een feest  onder de geweldige leiding van Frits Bode. Tijdens deze avonden heb ik beter leren zingen mede door de aanwijzingen onze dirigent.

In 1967 ging solist Teun Schenk verhuizen naar Ridderkerk. In  dat jaar verzorgden wij met ons koor concerten voor de NCRV – radio in allerlei plaatsen in Nederland. Toen wij in het Geert Teis theater in  Stadskanaal moesten zingen zei  Bode tegen mij dat ik, nu Teun Schenk niet meer bij ons koor was, voortaan de tenor solo’s moest gaan zingen. Ik was hierdoor blij verrast maar vroeg aan Bode of ik dit wel aan kon. “Geloof me zei hij, je kunt het” en het was volgens hem met mijn eerste solo optreden heel goed gegaan.

Ook moest ik een solonummer zingen op de LP die wij samen met de Brassband uit Hindelopen opnamen. Het was het lied ‘de Heer is mijn licht’. Het was mijn eerste lp opname onder leiding van Bode, een geweldige ervaring.

Een hoogtepunt van ons koor in het jaar 1969 was het massale concert van alle Bode-koren in Wijhe. In mijn herinnering staat de fantastische samenwerking van onze dirigent met zijn goede vriend en begeleider Klaas Mulder in dit concert. Zij voelden elkaar feilloos aan. Dit is zo gebleven zolang ik bij het ECM met deze twee geweldige musici heb mogen zingen.

De eerst buitenlandse reis van het mannenkoor was in 1975 en ging naar Westerkappeln in Duitsland. Ook de vrouwen mochten mee. Wij  waren te gast bij collega zangers uit die plaats. Dit was voor iedereen een heel aparte ervaring, vooral het feest na het concert. Ook gingen wij in datzelfde jaar nog overzee naar Schiermonnikoog. Een lid van het koor zijn ouders woonden op een boerderij op het eiland. Via dit koorlid was de uitnodiging gekomen om een concert op het eiland te komen geven. Wij sliepen met elkaar, ook Frits en Klaas, op de schoongemaakte koeienstallen. Het concert op Schier was onvergetelijk maar ook de nacht die daar op volgde staat nog altijd diep in mijn geheugen gegrift. Mede omdat dit zo met onze dirigent en begeleider beleefd kon worden.

Ook had Bode een geweldig goede samenwerking met Henk van Putten. Hiermee hebben wij ook prachtige concerten gegeven. 

Maar ook andere in Nederland zeer bekende musici en vocale artiesten wist Bode aan te trekken om samen met ons koor concerten te komen geven. Door Frits zijn grote beroemdheid in die jaren wilden al deze artiesten graag onder zijn leiding met hem concerteren. Maar ook radio- en televisiemakers deden vaak een beroep op Bode om in een of ander radio- of televisieprogramma met het koor op te komen treden. Al die uitzendingen met allerlei artiesten waren steeds hoogtepunten voor ons koor.

In 1981 was de eerste concertreis van het CME naar de provincie Ontario aan de oostkust van Canada. Het programma was door Bode met zorg samengesteld en afgestemd op de nostalgische gevoelens van de emigranten. Tijdens deze trip was Dirk Out uit Haarlem onze begeleider. We traden op in stampvolle kerken en de bezoekers waren zeer enthousiast. Dit enthousiasme werd voor een groot deel veroorzaakt door dirigent Frits Bode. Hij bracht op zijn eigen onnavolgbare wijze het publiek steeds weer in verrukking door ze in het programma te betrekken. Hij vroeg eens aan het eind van het concert “zijn hier veel Friezen in de kerk”  Meer dan de helft bleek uit Friezen te bestaan met het gevolg dat het Friese volkslied staande en met overgave werd gezongen. Vele tranen vloeiden. Dit inlevend vermogen had Frits en wist dit altijd op het juiste moment toe te passen. Hij was vaak net een conferencier.

In 1984 ben ik  op verzoek van dirigent Bode als solist met de Urker Zangers meegegaan op een concertreis door Amerika. Dit was voor mij in de Urker dracht met de Urkers een fantastische ervaring. Nog maar net in de lucht ziet een medezanger zijn maatje die naast hem zit enorm trillen. Hij vraagt hem, wat hei je toch “nou ik ben zo bange dat we neer storten” Man zegt zijn maat naast hem “waaromme dan, je goane niet veur je tijd”.  Ja dat weet ik wel zei hij maar als het nou de piloot zijn tijd is. Gelachen dat we hebben. Tijdens de vlucht liet Bode ons boven de oceaan Piet Hein zingen. De medepassagiers en bemanning wisten niet wat ze hoorden. We hebben concerten gegeven in Grand Rappids , Chicago, SiouxCenter en Pella. In al die plaatsen wist Frits ons tot grote prestatie te brengen. Klaas-Jan  Mulder droeg natuurlijk ook zijn steentje bij.  Ook hier betrok Frits de toegestroomde toehoorders (emigranten) bij het zingen. Wij hadden elke avond als wij ergens zongen,  enorm succes.  Door Bode zijn invloed voelde ik mij zeer thuis bij de Urker Zangers.

Dan gaan we in 1985 weer met Christelijk Mannenkoor Emmeloord  voor de tweede keer naar Canada.

Tijdens deze reis werden behalve in Hamilton, concerten verzorgd in Edminton, Calgary, Vernon, Kelowna, Abbotsford en New Westminster. Ook nu weer had Bode een prachtig programma voor de in grote getale toegestroomde toehoorders samengesteld. Elke avond wist hij het publiek weer meesterlijk bij het concert te betrekken. Mede hierdoor werd ook deze concertreis een overweldigend succes. Ook nu weer begeleide Dirk Out ons koor weer geweldig. In Abbotsford werd van het concert door de Canadese televisie een opname gemaakt. Frits Bode en enige koorleden werden na de uitvoering uitvoerig geinterviewd. Vanuit Vancouver werd via Edminton de terugreis naar Nedeland ondernomen. Weer was aan een fantastische reis een einde gekomen.

Ook wist Bode de mensen van de Golfslag en Wittesteijn (verzorgingstehuizen) heel erg bij de zangavonden te betrekken. De toehoorders waardeerden dit heel erg.

Het is eigenlijk onmogelijk om  alle prachtige concerten van ons koor met gerenommeerde musici en begeleiders onder leiding van Bode verder te beschrijven of te benoemen.

Veel tijd en oefenen bestede Frits aan het maken van o.a. de 7e langspeelplaat, een speciale jubileum-LP, de 8e langspeelplaat, en een speciale kerst LP. Ook werden voorbereidingen voor jubileumconcertreizen door Nederland getroffen.   De voorbereidingen van het 25 jarig bestaan van het nu “Christelijk Mannenkoor Emmeloord” eisen ook veel inspanning en tijd om te repeteren. Groot respect heb ik dan ook voor de tomeloze inzet die Bode voor genoemde zaken heeft getoond.

Dan nog iets wat helemaal niets met zingen en muziek maken van doen heeft maar wat Frits Bode wel tekende. Mijn  vrouw Marry is op 7 januari geboren en doordat Frits en ik vrij goed met elkaar bevriend waren wist hij dat. Daar hij zelf ook op die datum geboren was, gebeurde het altijd dat hij als eerste mijn vrouw feliciteerde en dan zei: ben ik toch weer de eerste met feliciteren Marrie. Dat is jaren zo gegaan.

Dan helaas op 2 juni 1990 komt Bode plotseling te overlijden.
Een ramp voor het gezin Bode, zijn koren , muziekkorpsen en de school waar hij les gaf.

Er kwam natuurlijk na een bepaalde tijd een nieuwe dirigent voor ons koor te staan maar ik heb nooit weer die inspirerende kracht gevoeld als bij Bode.

Dit is een beeld van mijn herinneringen aan de prachtige tijd met dirigent Frits Bode.